Bill Frisell, Ron Carter, Paul Motian

บทวิจารณ์อัลบั้มนี้ เป็นต้นฉบับสำหรับนิตยสาร “JazzLife” ฉบับแรก (Vol.1) ซึ่งผมได้เขียนส่งควบไปกับเรื่อง “Jazz Goes Country” โดยที่บรรณาธิการ “อนันต์ ลือประดิษฐ์” เปิดโอกาสให้เขียนแนะนำอัลบั้มสั้นๆ อีกต่างหาก แต่คงมีปัญหาเรื่องเนื้อที่ตอนที่สรุปจะพิมพ์เล่ม เลยไม่มีคอลัมน์วิจารณ์ซีดีตามแผนเดิม ผมเลยขอถือโอกาสนำมาเผยแพร่ครั้งแรกในบล็อกนี้ ให้เป็นโบนัสแถมสำหรับคนที่สนับสนุนนิตยสาร “JazzLife” และสำหรับคนที่ได้แต่โบนัสแถมไปอย่างเดียว ก็ขอให้ช่วยไปหาซื้อหนังสือดี “JazzLife” มาอ่านด้วยครับ



Album: Bill Frisell, Ron Carter, Paul Motian
Artist: Bill Frisell/Ron Carter/Paul Motian
Personnel: Bill Frisell: guitar; Ron Carter: bass; Paul Motian: drums.
Release Date: Sep 12, 2006
Recording Date: Feb 14, 2005-Feb 15, 2005
Label: Nonesuch 79897
Tracks: Eighty-One; You Are My Sunshine; Worse and Worse; Raise Four; Pretty Polly; On the Street Where You Live; Monroe; Introduction; Misterioso; I'm So Lonesome, I Could Cry.

อัลบั้มชุดนี้เป็นการรวมตัวของ 3 ศิลปินใหญ่ ซึ่งมีบิล ฟริเซล (Bill Frisell) เป็นแม่งาน ตัวของฟริเซลมีความคุ้นเคยเป็นอย่างดีกับพอล โมเชียน (Paul Motian) มือกลองผู้ยื่นโอกาสให้เขาตั้งแต่ครั้งยังเป็นนักกีตาร์นิรนามในช่วงทศวรรษแปดสิบ ทั้งสองยังคงรักษาความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาตลอดจนถึงปัจจุบัน แม้บิลจะไต่เต้าขึ้นมายืนอยู่แถวหน้าของวงการแล้วก็ตาม รอน คาร์เตอร์ (Ron Carter) ผู้เป็นเอตทัคคะในทางเบสเคยเล่นกับฟริเซลบ้าง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสามคนมารวมกลุ่มบรรเลงด้วยกันในสตูดิโอ บันทึกเสียงไปด้วย โดยไม่มีการซ้อมล่วงหน้ามาก่อน ได้ผลลัพธ์ที่ออกมาเหมือนกับว่ารอน คาร์เตอร์เป็นสมาชิกวงมานานนับสิบปี พวกเขารู้ทาง รู้ใจกันจนเป็นหนึ่งเดียว ได้ฟังผลงานของธีโลเนียส มั้งค์ (Thelonious Monk) เพลง “Misterioso” และ “Raise Four “ หรือ “I'm So Lonesome, I Could Cry “ ของแฮงก์ วิลเลียม (Hank Williams) แล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า พวกเขาไม่เคยเล่นกันเป็นทีมมาก่อน

นี่คือ การนำเสนอศิลปะแห่งการด้นในระดับสูงสุด จากศิลปินผู้บรรลุในศาสตร์

ตัวของฟริเซลเองทุ่มเทอย่างเพลิดเพลินให้กับดนตรีคันทรีในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา จนเสียงเหน่อของแนวนี้หล่อหลอมเข้าเป็นเนื้อเดียวกับส่วนอื่นที่เป็นลายเซ็นมาก่อนของเขา ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะเล่นอะไร ความเป็นบิล ฟริเซลที่ใส่หมวกโคบาลก็จะฉายออกมาด้วย ในอัลบั้มนี้ถ้าดูตามที่มาของเพลงอาจจะมีเพลงลูกทุ่งเพียง 3 เพลง แต่ความเป็นคันทรีนั้นฟุ้งกระจายไปทั่วครับ

นี่คือ Album Of The Year (2006) ของผม ฟังแล้ว”ได้แรง” หรอยจริงๆ